“ห้วงเวลานาทีมีความตาย” เสียงกู่ร้องก้องฟ้า จากกรงขัง 

 

“ สู้ลำพังโดดเดี่ยวบนเขี้ยวเข่น   ในทางเถื่อนลำเค็ญไกลจุดหมาย ห้วงเวลานาทีมีความตาย   บทสุดท้ายผู้กล้า…หาพรั่นพรึง “   ท่อนหนึ่งของบทกวีชื่อว่า “คิดถึงกันบ้างไหม” เขียนออกจากใจของ “รุ่งศิลา”  นามปากกาของของ  สิรภพ  กรณ์อรุษ  นักโทษคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ ที่ถูกกล่าวหาโดยคณะรัฐประหารหลังจากคำให้การในศาลทหารที่เขาตะโกนก้องออกมาว่า “ข้าพเจ้าไม่ยอมรับอำนาจของกลุ่มบุคคลที่ใช้กำลังอาวุธเข้ามายึดล้มล้างการปกครองของรัฐบาลที่มาจากประชาชน ” รุ่งศิลาถูกคุมขังอยู่ที่แดน 6  เรือนจำพิเศษกรุงเทพมา 4 ปี 5 เดือนแล้ว

พลอยไพลิน  บุตรสาววัย 24 ปี ซึ่งกำลังจะจบการศึกษาคณะบริหารธุรกิจที่มหาวิทยาลัยได้ยื่นขอการประกันตัวมาแล้ว 6 ครั้งด้วยกันและกำลังจะยื่นขอประกันตัวครั้งที่ 7 ในวันที่ 5 พฤศจิกายน61ด้วยความมุ่งหวังอย่างเปี่ยมล้นว่า สิทธิการประกันตัว เพื่อให้ผู้ถูกกล่าวหาได้ต่อสู้คดีอย่างเที่ยงธรรมเป็นไปตามรัฐธรรมนูญนั้นจะได้รับการพิจารณาจากศาลทหาร คุณพ่อจะได้กลับสู่ครอบครัวดูแลคุณย่าที่ชราภาพและเจ็บป่วยอยู่  “ หนูอยากให้คุณพ่อได้เขียนกลอนมาร่วมฉลองความสำเร็จที่ลูกสาวจบการศึกษาตามความประสงค์ของคุณพ่อ “

“ไม่มีช่วงเวลาตอนไหนที่จะมีความสุขและไม่กล้าจะมีความสุข เพราะคนที่อยู่ในคุกก็คือพ่อ  หนูรักพ่อมากค่ะ ” พลอยไพลินถอนหายใจอย่างแรง  พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ  น้ำตาคลอเบ้า ทนายความ  อานนท์ นำภา บอกด้วยว่า การยื่นประกันตัวครั้งที่ 7 นี้ มีแนวโน้มที่ดีมาก   หนูก็เชื่อเช่นนั้น 

ทางด้านนายสมยศ พฤกษาเกษมสุข  อดีตนักโทษคดี 112 ที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันกับสิรภพ กรณ์อรุษ ในคุกมาก่อน ให้ความเห็นว่า “  สถานการณ์ด้านสิทธิมนุษยชนกำลังคลี่คลายไปในทิศทางที่ดีขึ้น     การเลือกตั้งในปี 2562 นั้นจะไม่มีความหมายเลยและจะเป็นการเลือกตั้งที่ไม่เป็นธรรม หากยังมีนักโทษและผู้ลี้ภัยการเมืองที่ถูกคณะรัฐประหารจับกุมคุมขังอยู่  กลุ่ม 24 มิถุนาประชาธิปไตยจะทำการรณรงค์ไปทั่วโลกเลยเพื่อ ให้มีการปล่อยตัวนักโทษการเมืองและนำผู้ลี้ภัยกลับบ้านก่อนการเลือกตั้ง “

หมายเหตุ