มอบแด่ผองเพื่อนนักสู้
ผู้ร่วมชะตากรรมทุกคน จงอดทนสู่วันของเรา
แม้นโลกมืด ปานใดมิไร้แสง
อาจพ่ายแพ้โรยแรง ด้วยอ่อนล้า
ถูกจำตรวน สวมกุญแจ ใส่ขื่อคา
เขาหยามเหยียด บีฑาว่าต่ำฅน
อีกมือสอง แขนขา ล้าเหนื่อยหนัก
ทั้งดวงใจบอบช้ำนักจวนเจียนป่น
วิญญาณคุกสั่นคลอน หลอนตัวตน
นอนจับไข้ ป่วยทุรน ทนเยียวยา
ทนกล้ำกลืน คำประณาม อันหยามเกียรติ
ข่มความเครียด ฝนยินยล บนสีหน้า
กัดลิ้นถอน ก้อนสะอื้น โดยเฉยชา
นัยน์แววตา ทะเลเรียบ อย่างเยียบเย็น
จักแก้คืนมิแก้ไข ให้โลกรู้
มิมึงกู คงอยู่ ได้รู้เห็น
จิตวิญญาณ จากก้นบึ้ง ที่ให้เป็น
นับคืนวัน ลับดาบเช่น เซ่นสาบาน
รุ่งศิลา
ประกายไฟ 