สิบปีแห่งคำสัญญาในงานศพคนเสื้อแดง
สมยศ พฤกษาเกษมสุข
จากปี 2553 ถึงปีนี้ 2563 สิบปีผ่านมาแล้ว ประเทศไทยฆ่าคนตายกลางเมืองกรุงถึง 100 ชีวิต โดยไม่มีการสอบสวน ไม่มีกระบวนการยุติธรรมใดๆ ปรากฏขึ้นมาเหลือไว้แต่ความทุกข์ระทมขมขื่นของครอบครัว ในรอบสิบปีที่ผ่านมานี้ ผมถูกกีดกันออกจากสังคมไปถึง 7 ปีเต็ม ด้วยหวังว่าจะทำลายศักยภาพที่ผมเคยมีต่อการเคลื่อนไหวทวงถามความยุติธรรม แล้วก็ประสพผลสำเร็จ เพราะปีนี้เป็นปีที่ผมสิ้นเนื้อประดาตัว ผมมุ่งหวังจะทวงถามความยุติธรรมให้กับเหตุการณ์ในปี 2553 แต่ไม่สามารถจะดำเนินการตามความมุ่งหวังได้
ผมค้นหาเจอรูปนี้ จำได้ว่า อยู่ในงานศพชายผู้หนึ่งที่กระสุนสงครามยิงใส่ร่างของเขาล้มลง เป็นงานศพที่วัดพลับพลาชัย ลูกสาวของเขายังเรียนอยู่ชั้นมัธยม ผมได้สนทนาและก็ให้กำลังใจที่เธอต้องสูญเสียบิดาอันเป็นที่รักของเธอไปจากการที่ออกมาต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตย ในงานศพเธอร่ำไห้ปิ่มว่าจะขาดใจ ผมบอกเธอว่า เราจะทวงคืนความยุติธรรม นำฆาตกรมาลงโทษให้ได้
ผมไม่ลืมคำมั่นสัญญาที่ให้ไว้ แต่วันนี้ ผมไม่มีศักยภาพอันใดจะกระทำการด้วยภาวะของการล้มละลายในอาชีพและการเงินที่อัตคัด
ผมพยายามจะบอกให้บุคคลที่เกี่ยวข้องที่ยังมีศักยภาพดีกว่าผมออกมาดำเนินการทวงคืนความยุติธรรมในปีครบรอบสิบปีสังหารโหดคนเสื้อแดง ผมผิดหวังไม่มีคำตอบใดจากสายลม
ป่านนี้เธอคงเติบโต มีอาชีพการงานกระทั่งมีลูกหลานกันแล้ว ผมอยากจะเจอเธออีกครั้ง อยากรู้ว่าสิบปีผ่านไปเกิดอะไรกับเธอ และเธอคิดอย่างไรกับการสูญเสียบิดาในครั้งนั้น จะเหมือนในหนังจีนไหมที่ลูกเติบโตแล้วคิดชำระแค้นให้กับบิดาที่ตายจากไปจากความโหดเหี้ยม
ป้าฉายจากขอนแก่น โทรศัพท์มาหาตั้งแต่ปีที่แล้วบอกผมว่ามีกรณี ลูกชายสูญหายจากการไปร่วมชุมนุมที่ราชประสงค์เมื่อปี 2553 ผมก็รับปากป้าฉายจะติดต่อกลับไป ถึงผมทำอะไรไม่ได้ก็ขอรับรู้ไว้ หรืออย่างน้อยให้ผมได้รับทราบความเจ็บปวดของผู้คนที่สูญเสีย ผมได้แต่ร้องให้ และ รู้สึกเจ็บปวดที่รับปากป้าฉายว่าจะต้องไปขอนแก่นพบกับแม่ที่สูญเสียลูกชายไป แต่ผมก็ไปไม่ได้ ด้วยความจำกัดของชีวิต ผมปรึกษาหลวงพ่อที่วัด ผมเครียดมาก เพราะรับปากป้าฉายมาถึงหนึ่งปีแล้ว ทำไม่ได้อย่างที่พูด ผมโกรธตัวเองมาก หลวงพ่อที่วัดแกบอกผมให้ปล่อยวางไปเถอะ และอย่าคิดสั้นเด็ดขาด
หากเธอในภาพนี้รับรู้ข้อความนี้ โปรดติดต่อมาด้วย 065-5575005 หรือใครที่รู้จักเธอ ช่วยติดต่อกลับมาด้วยครับ ผมอยากจะบอกเธอว่า ยังไม่ลืมคำมั่นสัญญาที่เคยพูดไว้ แต่วันนี้ผมทำอะไรไม่ได้ ถ้ายังมีลมหายใจอยู่ก็จะทำให้ได้สักวันหนึ่ง วันนี้ก็ถือวิสาสะบอกว่ายังจำคำพูดได้เสมอแม้ผ่านมาสิบปีแล้ว เพียงแต่ผมทำอะไรไม่ได้ เหมือนเมื่อสิบปีก่อน มันเจ็บปวดเหลือเกิน
สมยศ พฤกษาเกษมสุข 19.1.63
“สองแผ่นดิน” บันทึกเรื่องราวเป็นกวีศิลป์แห่งความทุกข์ทรมานและความเจ็บปวด ความหวังและการต่อสู้เพื่อสิทธิเสรีภาพของสมยศ พฤกษาเกษมสุข ที่ควรค่าต่อการเป็นเจ้าของ คำนิยมโดยวัฒน์ วรรลยางกูร กวีกบถนอกราชอาณาจักร รายได้สนับสนุนการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยนักโทษการเมือง นำผู้ลี้ภัยกลับบ้าน ราคา 150 บาท ค่าส่ง 20.00 บาท รวม 170 บาท สั่งซื้อด้วยการโอนเงิน 170.00 บาท ในนามของสมยศ พฤกษาเกษมสุข ธนาคารกรุงไทย บัญชีเลขที่ 198-0-12736-0 ส่งสลิป และแจ้งชื่อที่อยู่สำหรับจัดส่ง Email มาที่ editor@prakaifai.com หรือโทร 0655575005